Archief voor oktober 2017

Is het de bedoeling dat we door het programma iets over jou te weten komen?

“Je moet altijd iets van jezelf laten zien. Je kunt daar niet gaan zitten en alleen iets uit je gast gaan trekken. Er ontstaat altijd een dialoog als je dingen over jezelf vertelt. Je moet nooit iemand uitnodigen en in het voorgesprek zeggen: ‘Kom je nieuwe single presenteren’, en dan vervolgens niet over die single praten maar alleen over de verhouding die hij zes jaar geleden met een achtergrondzangeres had. Je moet iemand niet in een fuik lokken.”

Zijn er dingen waar jij je gasten niet aan blootstelt, omdat je er zelf negatieve ervaringen mee hebt gehad?

“Ik zal nooit de fout maken waar veel roddelbladen zich schuldig aan maken. Dat je net een première hebt gehad en ze vragen; ‘Wat mooi, hoe voelde het?’ Dan zeg je hoe fijn het was en direct daarna gaat het over je tweede zwangerschap. Je bent twee maanden lang alleen maar met die musical bezig geweest, je hebt je kostuum nog aan en je pruik nog op. Zwetend geef je degene dan de tijd… Ik vind dat altijd een beetje lastig.”

Jij bent zelf vaak geïnterviewd, hoe snel merk jij waar een bepaald gesprek naar toe gaat?

“Ik weet niet of ik dat wel doorheb. Ik weet wel dat ik altijd op een bepaald spoor wil blijven en waar ik graag naar toe zou willen in een gesprek. Maar ik wil van tevoren niet weten wat er aan me gevraagd gaat worden, dan is de spontaniteit weg. Het is naar als je een vervelend interview hebt, maar het is toch aan de geïnterviewde hoe hij of zij daarmee omgaat. Als interviewer, hoe vervelend het ook is, mag je alles vragen. Maar er is wel een grens. Bijvoorbeeld als iemand zich in een zwaar proces bevindt of iemand is overleden.”

Die momenten kunnen hele mooie televisie leveren, zonder dat je het meteen volledig uitmelkt.

“Zo ga ik er niet in. Maar als je een zwaar onderwerp bespreekt moet je er wel voor zorgen dat je een extreem goede voorbereiding hebt gehad. Als daar dan iets uitkomt is het mooi meegenomen, maar ik denk niet in televisiemomenten.”

Zijn er tijdens opnames van Chantal Blijft Slapen dingen gebeurd die de gast eruit wilde halen, maar waar je geen gehoor aan hebt gegeven?

“Nooit. Als de persoon wil dat het niet wordt uitgezonden, gaan we dat ook niet doen. Ik ben 24 uur bij zo iemand. Als je in een talkshow een vervelend gesprek hebt gehad, dan zeg je naderhand gedag tegen de presentator: ‘Tot de volgende keer.’ Als ik tijdens Chantal Blijft Slapen een lastig gesprek heb gehad en de camera’s gaan uit, vraag ik: ‘Zo, waar kan ik kakken?’ Ik ben daar nog de hele avond. Soms gaan we wel met de hele ploeg naar een café in de buurt en laten we de gast even met rust. Maar eigenlijk heb ik er van tevoren al voor gezorgd dat zulke momenten niet zullen ontstaan.”

Heb je daar mensenkennis voor nodig?

“Het hangt er vooral vanaf hoe goed je je inleest. Als ik bij jou thuis kom kan ik me het niet permitteren om te vragen: ‘Had jij nou broers? Nee jij had een zus die je niet meer ziet toch?’ Zo zorg je ervoor dat het leuk blijft. Ik ga nooit naar iemand toe waar ik een hekel aan heb. Het kan weleens zo zijn dat ik terugkom van iemand en er een hekel aan begin te krijgen. Ik ga natuurlijk niet zeggen wie dat is. Maar het is gebeurd dat de deur openging en ik voelde: ‘Ok, dit wordt een moeilijke.’ Maar ik ga er altijd als programmamaker in. Slaap ik liever thuis bij mijn gezin? Ja, natuurlijk. Voel ik me overal op mijn gemak? Nee, zeker niet. Maar ik riep nooit jankend dat ik naar huis wilde.”